Wim Tegelaar
analyse

De kunstwereld heeft niet alleen een schilder en jazzmuzikant verloren, maar ook een ziel die betrokken was bij de mensen van Gemiva. Wim Tegelaar, heeft met zijn allerlaatste werk, "Het portret op een Wijnkistje," een krachtig en ontroerend eerbetoon aan Rembrandt nagelaten.

Zelfs in zijn ziekteperiode heeft Tegelaar een laatste kunstwerk voltooid dat zijn kracht en betrokkenheid weerspiegelt. "Het portret op een Wijnkistje" is meer dan alleen een schilderij; het is een samenvloeiing van kunst en levensverhaal. Tegelaar heeft met dit werk niet alleen Rembrandt geëerd, maar ook zichzelf neergezet, door een combinatie te creëren van een portret van de meester en een zelfportret en daarmee een reflectie op zichzelf. In zijn laatste creatieve inspanningen heeft hij zijn kunstenaarschap en innerlijke kracht vastgelegd, ondanks de naderende grens van het leven.

Met een buitengewone wilskracht heeft Tegelaar persoonlijk het kistje naar de organisatie gebracht, en de hoop uitgesproken dat de expositie zou uitgroeien tot een groot succes ter ondersteuning van belangrijke projecten zoals de druiventuin. Deze daad van toewijding en doorzettingsvermogen getuigt van zijn betrokkenheid en de waarde die hij hechtte aan kunst als middel om te verbinden en te verheffen. Een week na de overhandiging van dit portret is hij overleden.

Wim Tegelaar's nalatenschap als schilder is een blijvende herinnering aan zijn kunstzinnige reis, een symfonie van composities, kleuren en vormen doordrenkt van sprookjesachtige invloeden, ontstaan uit zijn inspiratiereizen naar Bretagne.