13
Naaldwijk 1944
Vòòr 1966, het jaar dat ik een lage dwarslaesie kreeg, heb ik veel geschilderd. Ik had aan de Volksuniversiteit les van Rob Schouten: hele stimulerende lessen. Zo gaf hij opdrachten aan de hand van voorbeelden uit de kunstgeschiedenis en bezochten we met hem musea. In Leiden, bij Ars Aemula Naturae volgde ik cursussen stillevens schilderen bij Udo Bredow. Dat deed ik met acrylverf. Bij Frans de Haas juist stillevens met aquarel en bij Fer Hakkaart portretschilderen.
Nadat ik in 1966 in een rolstoel terecht was gekomen heb ik een aantal jaren niet geschilderd. Ik werd redacteur van het patiënten blad van Dwarslaesie Organisatie Nederland. Pas na het overlijden van mijn man in 2007 heb ik het schilderen weer opgepakt. Dat kwam, doordat in Wapenveld een aangepaste vakantieaccommodatie was, Groot Stokkert, waar schilderweken werden georganiseerd. Daar ontdekte ik dat het werken met aquarelverf veel handiger is als je in een rolstoel zit. Ik vind schilderen met aquarel overigens wel moeilijker omdat je niet kunt corrigeren.
Voor het wijnkistje moest ik dus op zoek naar mijn oude acrylverf…en zowaar! De meeste verf was nog bruikbaar. Op internet heb ik gezocht naar voedingsmiddelen waar de vijf smaken inzitten. Daarvan stelde ik voor de deksel uit mijn hoofd 'een stilleven' samen. Het maken was heel leuk om te doen.
Dat de opbrengst naar Gemiva gaat, spreekt mij erg aan. Ik ken (ex) clienten en (ex) medewerkers en heb zelf ook ooit geholpen bij de activiteitenbegeleiding in een woongemeenschap voor mensen met een verstandelijke beperking.